حق و صبر

ناصر پورپیرار با هدف اثبات حادثه پوریم و خالی از سکنه بودن سرزمین ایران!!! تا زمان فتح آن بدست مسلمین ، بارها و بارها عدم وجود حتی یک مسجد مربوط به قرون یکم تا چهارم هجری قمری را در ایران شاهد آورده است و بر مبنای این ادعای پوچ کوشیده است حقانیت عقاید بی اساس خود را در خصوص کشتار تمامی ساکنین ایران در جریان حادثه پوریم را به اثبات برساند!!!

در مقاله حاضر تعدادی از مساجد موجود در بخشهای مختلف کشور که ساخت همگی مربوط به قرون یکم تا چهارم هجری قمری است به نشانه ابطال کامل این ادعای پورپیرار ، معرفی می گردد. در ابتدا نظر شما را به متن یکی از چند نوشته  بی پایه و اساس ناصر پورپیرار در این خصوص جلب می نمایم: 

 ستون پیامهای وب لاگ صبر و حق /  ناصر پورپیرار / جمعه 14 مهر1385 ساعت: 12:36

" خالی بودن مطلق ایران از آدمی را در طلوع اسلام پیش هر چشم نابینا نشده ای می آورد و یا مکمل آن، که به اندیشیدن در این باب دعوت می کند که چرا شهرهای ایران تا قرن پنجم فاقد مساجد جامع بوده و برخی شهرها مسجد جامع را در قرن هشتم و نهم و دهم و یازدهم ساخته اند، پاسخی ندارند، زیرا اصولا پاسخی برای این سئوالات اصلی و عظیم جز پذیرفتن وسعت آدم کشی یهودیان در ماجرای پلید پوریم وجود ندارد و هر عقل در گل نمانده و هر قلب مریض نشده ای با دقایقی اندیشیدن در باب این دو سئوال، تمام حقایق را در مقابل خود ظاهر شده و مشت دروغ نویسان درباره ی تاریخ پیش و پس از اسلام ایران را گشوده می بیند، و چون شاهدند که گشودن این مباحث چه گونه در روشن کردن غموض تاریخ و رد جعلیات یهود موثر است، پس ناگزیر و از روی ناتوانی به دستور مراکزی، به جفتک پرانی و جفنگ نویسی و بهانه گیری های جهودانه روی می کنند....

و اما معرفی تعدادی از مساجد ایرانی ساخته شده در قرون یکم تا چهارم هجری قمری و رد ادعای صدرالاشاره وی :

۱- مسجد تاريخانه دامغان

  مسجد تاريخانه در دامغان واقع شده است و يكي از با عظمت ترين مسجد هاي اين منطقه به شمار مي رود. اين بنا به دليل سبك خاص معماري آن كه تلفيق سبك اسلامي – ساساني است از اهميت زيادي برخوردار بوده و  متعلق به سال هاي قبل از 200 هجري قمري مي باشد. احتمالاً تاريخانه در زمان تسلط اعراب بر ايران، آتشكده يا معبدي مذهبي بوده كه بعدها به مسجد تبديل شده است. بناي مسجد تاريخانه كهن ترين و قديمي ترين بناي اسلامي است كه تا كنون در اين منطقه پا برجا بوده است.
طرح اصلي ساختمان مسجد به سبك حياط اندروني است كه يك صحن بزرگ تقريباً چهارگوش به طول 27 متر و عرض 26 متر را در برگرفته است و در گرداگرد آن رواق‌هايي با تاق ضربي آجري روي پايه‌هاي گرد و قطور به بلندي 5/3 متر و قطر 5/1 تا دو متر وجود دارد. يكي از اين تاق‌نماها كه عميق‌تر و عريض‌تر از بقيه است, جاي مقصوره بوده و به همين جهت مواجه با قبله است. در ديوار عقب اين مقصوره، محراب را ساخته‌اند كه جهت قبله را معلوم مي‌كند و در مجاورت محراب نيز منبر موعظه قرار دارد.
در مورد معماري داخلي اين بنا بايد گفت: تاق‌هايي كه بدون مجاورت ديوار، روي ستون‌ها ساخته شده‌اند، معماري عهد ساساني را به ياد انسان مي‌آورد وستون‌هاي تاريخانه داراي تاق‌هاي ضربي وسيع و موازي با نماها هستند كه از طرف صحن مسجد، مانند ايوان‌هاي زمان ساسانيان باز و گشوده‌اند. از نظر معماري قطر و اندازه ستون‌هاي كاخ تپه حصار دامغان كه به جاي مانده از دوره ساسانيان است، برابر با اندازه و قطر ستون‌هاي تاريخانه‌ (كه كم تر از حد نياز بناست) است كه اين نشان دهنده استمرار و تداوم معماري ساسانيان در دوره‌ اسلامي است.طرح كلي بناي تاريخانه اگرچه به خاطر برآوردن نيازهاي عبادي بوده است، ولي احساسي از شكوه و زيبايي معماري كهن در بناهاي اسلامي را عرضه مي‌دارد كه بي‌شك، مظهر عظمت و در عين حال فروتني است.
ساختمان مسجد از نظر معماري و مصالح، كاملاً ساساني است و حتي آجرچيني شعاعي و ابعاد آجرهاي قرمز (به مساحت 35 سانتي‌متر مربع و قطر 75 ميلي‌متر) و خود ستون‌ها، شبيه طرح‌هاي كاخ ساساني است و تنها تفاوت جزيي آن با سبك ساساني، نوك تيز بودن بعضي از قوس‌‌هاي آن است كه براي اولين بار در ايران، با مقياس بزرگ به چشم مي‌خورد. اين مسجد در عين حال از ساده‌ترين و حتي از نظر محاسبات سازه‌اي يكي از دقيق‌ترين بناهاي مساجد صدر اسلام است. اين بنا در كل از ديواره‌ها و تاق‌هاي خشتي با مقدار كمي آجر و چوب ساخته شده و از اين حيث، يكي از مهم ترين بناهاي تاريخي است.

۲- مسجد جامع فهرج یزد

اين مسجد در 30 كيلومتري خاور يزد واقع شده است. مصالح عمده بناي مسجد از خشت و گل است و تاريخ بناي آن به صدر اسلام باز مي‌گردد. ستون‌هاي قطور و پوشش تاق آن از نوع بيز گهواره ای یوده و فقط مناره مسجد كه آن نيز از گل ساخته شده به دوره‌هاي بعدي مربوط است. اين مسجد در تاريخ معماري اسلامي ايران از اهميت بسيار بالايي برخوردار است و با مسجد تاريخانه دامغان قابل مقايسه است. با توجه به حفظ هويت و اصالت آن طي چهارده قرن، بدون شك از مواريث كم نظير فرهنگ و تمدن اسلامي است.

۳- مسجد جامع اردستان

 بنای مسجد جامع اردستان در مركز محله محال اردستان واقع شده و از كهن ‌ترين مساجد ايران است كه براساس بررسی های صورت گرفته بنای اوليه آن ، مربوط به قرون اوليه اسلامی است و در دوره سلجوقی تجديد بنا و در دوره های ديگر، بخش‌های مختلفی به آن اضافه شده است. براساس بررسی‌های باستان ‌شناسی، مسجد جامع اوليه اردستان، بين اواخر قرن دوم هجری تا نيمه اول قرن چهارم هجری، بر روی بقايای ساختمان‌های بزرگ خشتی ـ احتمالاً از دوره ساسانی ـ ساخته شده است. در نيمه دوم قرن ششم هجری، با تخريب بخشی از شبستان جنوبی مسجد اوليه، گنبدخانه كنونی بنياد شده و چندی بعد از آن، ايوان جنوبی و رواق‌های متصل به آن ساخته شده‌اند. در مرحله بعد، با حفظ تركيب اصلی، تغييراتی در جرزها و پايه‌ها به منظور تقويت و تحكيم آنها صورت گرفته و سرانجام در مرحله چهارم ساختمانی كه احتمالاً دوره صفوی را شامل می‌شود، ايوان‌های ديگر ـ خاوری، باختری و شمالی ـ به صحن اضافه شده‌اند. گسترش و اتصال مسجد به بناهای ديگر ـ مدرسه و حسينيه ـ نيز در همين دوره صورت گرفته است. با توجه به اطلاعات به دست آمده، ايوان شمالی و غرفه های جانبی آن، در يک زمان ـ 946هـ . ق بر روی آثار مسجد اوليه بنا شده است.
 
اين مسجد در دوره اخير به صورت علمی مورد مطالعه و تعمير قرار گرفته و به شماره 180 به ثبت تاريخی رسيده است.

۴- مسجد قدیمان نائین

مسجد قديمان در كنار حسينيه كلوان و در امتداد راه منتهی به دروازه كلوان قرار دارد. مشهور است كه اين مسجد، اولين مسجد جامع نايين در قرون نخستين هجری بوده است. اين نكته با توجه به شواهد تاريخی و الگوی شكل‌ گيری شهر، غيرمتحمل نيست. بنای مسجد بسيار ساده و فضای اصلی آن، تنها شبستان ستونداری در جهت قبله است كه ظاهراً تعمير و بازسازی شده است. در سه جبهه ديگر صحن، تعدادی غرفه و طاق نما وجود دارد. در زير صحن مسجد، يک شبستان زمستانی وجود دارد كه روشنايی آن توسط روزنه‌هايی كه در كف مسجد قرار دارد و روی آن ها را با سنگ مرمر پوشانده‌اند، تأمين می گردد. راه دسترسی به اين شبستان، از داخل كوچه سرپوشيده منتهی به حسينيه و در زير محلی كه به قدمگاه حضرت امام رضا مشهور است، قرار دارد. اين بنا دارای دو ورودی ساده است.