بررسي اسناد پوريم شناسي پورپيرار
( قسمت بيست و نهم )

ناصر پورپيرار مدعي است تخت جمشيد يك زيگورات عيلامي است.

آقای تلمیذ. زیگورات بودن تخت جمشید امری اثبات شده است و بقایای موجود از دو معبد ایلامی در کنار بناهای منتسب به داریوش و خشایارشا که فرصت تخریب آن را نداشته اند .......... نويسنده : ناصر پورپيرار يكشنبه 23 مهر 1385 ساعت 51: 0 ( پاسخ به خوانندگان )

وي در مقاله " آب و آشوب در لانه حشرات ايران شناس 5 " يكبار ديگر اين ادعا را به صراحت بيان داشته و تخت جمشيد را زيگورات ايلامي كهني معرفي مي كند كه در دهه هاي اخير فريبكارانه نام آن را تغيير داده اند .

اینک بر همه کس عیان است که باستان پرستان هیچ پیوند و پایه ای در هستی و هویت واقعی مردم خویش ندارند. در نزد آن ها تخریب یکصد و پنجاه هزار متر مربع ابنیه ی بی همانند ایلامی، در زیگورات کهنی که در دهه های اخیر با مسخرگی تمام بر آن نام بی معنا و کودک فریب تخت جمشید گذارده اند، کم ترین اهمیتی ندارد ( آب و آشوب در لانه ی حشرات ایران شناس! 5 / شنبه بیست و سوم مهر 1384 و ساعت 16:7) 

نكته  نخست اينكه ، سکویی که مجموعه ساختمانهای تخت جمشید بر روي آن ساخته شده است ، چهار ضلعی مضرسی است که میانگین عرض آن 300 متر و میانگین طول آن 420 متر است  و پهنه اي نزديك به 126000  متر مربع ( كمي  بیش از 12 هکتار ) را شامل مي شود. ناصر پورپيرار وسعت تخت جمشيد را 150000 متر مربع ( 15 هكتار )  بر مي شمرد . لذا در اينجا يك اختلاف ارضي !!!  24000 متر مربعي ( در حدود 2/5  هكتاري ) به چشم مي خورد كه معلوم نيست آقاي پورپيرار  با چه وسيله اي و به چه شكلي  اين قطعه سكو  و يا زمين  (بطول تقريبي 240 متر و عرض تقريبي 100 متر و يا هر طول و عرض متناسب ديگر  را ) ،  به زيربناي تخت جمشيد پيوند زده است ؟!!! 

 نكته ديگر اينكه از دير باز، کوه نمادی بوده برای گذر از يک مرحله و همنشينی با ايزدان. در جايی با اين اعتقاد كه " بالای هر کوهی خدا ايستاده است "، در جايی ديگر با فرود آمدن کشتی نوح بر کوه و يا سخن گفتن خدا با پيامبران در اين وادي مقدس که اولين معبد انسان بوده و هست.

بعدها هم معابد بر بالای کوهها يا شبيه به کوهها ساخته شده اند. معماری بناهای کوه مانند، در سرزمينهايی که بطور طبيعی فاقد کوه بوده اند بيشتر مشهود است از جمله 32 زيگوراتی که در منطقه بين النهرين و فلات ايران شناسايی شده اند.

 لذا برخلاف آنچه پورپيرار ادعا مي كند ، زيگورات شامل ابنيه  هاي متعدد و طويلي  نبوده كه در فضايي قريب به 150  هكتار گستردگي داشته باشد  . بلكه  بناي كوه مانندي بوده است كه  با خشت هاي  توپر و بصورت پلكاني آنهم در  محلهايي كه فاقد كوه بوده اند ساخته مي شده است و عمدتا" 3 ، 5 يا 7 طبقه خشتي را شامل مي شده است كه تا 100 متر ارتفاع داشته است.  زيگورات ها (  جايگاه يا معابدي كوه مانند )  در دوره كهن  توسط مردم بين النهرين (منطقه اي ميان دو رود دجله و فرات )  و براي خدايان بنا مي شده و در قسمت انتهايي آن به پرستش خداي خويش مي پرداختند.

 نتيجتا" :

1- با توجه به اينكه تخت جمشيد بنايي سنگي است ونه خشتي .

2- با توجه به اينكه در كنار تخت جمشيد كوه رحمت قرار دارد و عيلاميان به هيچ وجه  كمبودي از جهت نبودن ارتفاع مناسب براي برگزاري مراسم عبادي خود بر فراز آن احساس نمي كردند تا مبادرت به  ساخت  شبه كوه ( زيگورات ) نمايند. 

 3 -  و با توجه به اينكه  ادعاي بنا شدن تخت جمشيد بر روي خرابه هاي يك زيگورات عيلامي نيز  به لحاظ فني غير قابل قبول اشت زيرا كه  ساختمان تمامي زيگورات ها از خشت  هاي گلي مي باشد و از نظر  قواعد و اصول معماري سطح سخت ( بناي سنگي ) را نمي توان بر سطح غيرسخت و سست نهاد  قائم كرده و برافراخت و ساختمان تخت‌جمشید نيز چون بر روی صفّه‌ای سنگي بنا شده است كه در  دامنه  شمال غرب کوه رحمت  واقع است و كاملا مشخص است كه برای احداث این سکو سنگهای بخشهای وسیعی از دامنه کوه را کنده اند و با آوار آن ، بخشهای فروتر سطح دشت را بالا آورده اند تا سطحی صاف و تراز برای احداث کاخها  فراهم كنند،   از اين قاعده مستثني نيست .

فلذا اين ادعاي پورپيرار كه تخت جمشيد بر روي خرابه هاي يك زيگورات عيلامي كهن ايجاد شده  را جز يك شوخي  بي ارزش و بي محتوا  چيز ديگري نمي توان تلقي كرد .

 نكته مهم ديگر اين است كه در حفاری های انجام شده در محل پارسه تعداد بسیار زيادي کتیبه های گلی  به خط عيلامي که در انبارهای زیر پارسه انباشته شده بودند و بر اثر سوختن پارسه پخته  گرديده بودند یافت شده است. ترجمه بخشی از آنها مشخص نمود كه اين الواح حاوی دفاتر حسابداری امپراتوری هخامنشی است و فراتر از آن مشخص شد ایرانیان در آن زمان چگونه می زیسته اند به عنوان مثال مشخص شد کلیه کارگران و مهندسان در ساخت پارسه حقوق در یافت داشته  و زنان دارای حقوق کامل بوده و حتی مرخصی بارداری داشته و کسانی هم حقوق دریافت میداشته اند تا از کودکان مراقبت کنند. در لوحه هاي عيلامي مكشوفه از خزانه و باروي تخت جمشيد نام  " پارسه "  ذكر شده است و جالب اينكه اين نام  كه از نام قوم پارسی آمده است به همین صورت در سنگ نوشته خشايار شاه بر جرز درگاهای «دروازه همه ملل»  نيز نوشته شده است.