حق و صبر

داستان کشتار چندين هزار فرد ضديهودي به دست يهوديان و افسانه‌ي "پوريم"، كه در كتاب "استر" (Esther IX.6, 15-16) ذکر شده، افسانه‌اي است كه در هيچ متن و سند ايراني و انيراني تأييد و گواهي نمي‌شود و واضح است اگر چنين كشتاربزرگی اتفاق می افتاد، دست كم مي‌بايست در يك سند تاريخي شرح و روايتي از آن يافته مي‌شد.

استر تورات اولین و آخرین کتاب تاریخی است که به واقعه پوریم اشاره نموده است.

سئوال نخست ایسنت که آیا  از نظر پورپیرار این کتاب  سند تاریخی  معتبری است یا خیر؟

اگر پاسخ خیر است، پس چرا او که این همه فریاد بر می آورد همه عالم در سیطره جعلیات یهود گرفتارگشته،در قضیه پوریم تا این حد نسبت به کتاب مقدس آنان اظهار ارادت و سرسپردگی می کند؟  "

و اما اگر پاسخ وی  به سئوال مطرح شده " آری " است و کتاب تورات را سندی معتبرمی داند، پس چرا به سایر وقایع تاریخی که در این کتاب ذکر شده و در تعارض مستقیم با نقل قرآنی آنان است اعتقادی ندارد ؟!!!

 سئوال دیگر اینست که واقعه پوريم در زمان كدام پادشاه اتفاق افتاده است؟ خشايارشا يا داريوش؟

پورپیرار اعتقاد راسخ خود را نسبت به وقوع این حادثه در زمان داریوش بدین نحو بیان می دارد:

اشاره کنم که  واژه ی هخامنش نيز لقب ديگری است که پس از تسلط داريوش و نخست وزيری مردخای و انتخاب استر به عنوان ملکه ی داريوش و قتل عام پرخشونت مخالفان يهود در سراسر ايران، که نزد يهوديان به عيد پوريم معروف است و بالاخره تسلط کامل رابی های يهود بر ايران و بين النهرين، مردم شکست خورده ی منطقه بر قوم داريوش نهادند و آن ها را حاخام منش به معنای پيرو روحانيت يهود نام نهادند ) شنبه، 8 شهريور۸۲)  

او مردخای را نخست وزیر و استر را ملکه داریوش معرفی می نماید و ادله می کند که به هیچوجه نمی توان پذیرفت حادثه پوریم در زمان خشایارشا اتفاق افتاده است زیرا :

"در عين حال تورات مي كوشد گذر چنين حوادث تاريخي را به دوران خشايارشا فرزند داريوش منتقل كند ، اما حاضر كردن استر ، در دربار خشايارشا ، كه پيش تر از اسراي بابل معرفي شده بود ، آن هم به عنوان ملكه ي جوان ، زمان بندي تاريخي مورد ادعاي تورات را تخريب مي كند و اگر كرونولوژي كنوني تسلط حاكمان هخامنشي را جدي بگيريم ، واضح است كه در زمان خشايارشا استر بايد پير زني فرتوت شده باشد ، اما حضور او در دربار داريوش اول با عنوان ملكه موجه است ." (دوازده قرن سكوت ، بخش سوم ، ساسانيان ، قسمت سوم ، ناصر پورپيرار ، سال چاپ : مرداد84 ، صفحه140)

"ابن عبري" مورخ مسيحيِ ايراني سده‌ي هفتم ق) روايت جالب توجهي را در اين باره ارائه مي‌كند و مي‌نويسد (ص67):

«گويند در زمان او (خشايارش ) داستان استر پاك ‌دامن و مردخاي نيكوكار كه از مردم يهودا بودند اتفاق افتاد و اين قولي نااستوار است و گرنه كتاب "عزرا"، كه همه‌ي وقايع يهود را در زمان اين پادشاه آورده، آن را ناگفته نمي‌گذاشت و درست آن است كه اين واقعه در زمان اردشير مدبر رخ داده باشد».

"يوزفوس فلاويوس"، مورخ يهودي سده‌ي يكم ميلادي نيز، داستان استر و مردخاي را در عصر اردشیرقرار مي‌دهد و بازگو مي‌كند (Antiquities of the Jews XI.6.1-13).

متن يوناني كتاب استرنیز پادشاه مذكور را اردشير (Artaxerxes) مي‌خواند. ولی پورپیرار مجددا تاکید می کند که حادثه پوریم فقط می تواند در زمان داریوش انجام شده باشد:

 این ارباب تناقض و پرت و پلاگویی !! چندی بعد بر اثر ناچاری  و درماندگی مجبور می گردد شناسنامه جدیدی برای ملکه استر صادر نماید !!! می پرسید چگونه !!؟ خیلی ساده  و راحت . او حکومت های خشایار و داریوش را با یک فوت عالمانه به اشتراک  زمانی می رساند و مشکل سن و سال استر خانم را که موجب شده تمام اندازه گیری ها و شاقول و ترازگذاری های وی برای معماری زمان پوریم بهم بریزد را برطرف  می نماید:

اکنون می توانم لااقل از پانزده مسیر جداگانه اثبات کنم که پس از نسل کشی کامل مردم شرق میانه به وسیله ی یهودیان، در پایان حکومت مشترک داریوش اول و خشایارشاه، که تورات از ان با عناون قتل عام پوریم یاد می کند، به درازای ۱۲۰۰ سال، یعنی تا ظهور اسلام، جنبنده ای در جغرافیای فرضی ایران زندگی نمی کرده است.

( پاسخ پورپیرار به مقاله دکتر ترکی،خردنامه همشهری شماره شهریور ۱۳۸۵ )

مدتی بعد وی این 15 مسیر مشهور و مشهود تاریخی خود را یکی یکی بر روی نقشه افکار و اوهام خود گم می کند و ضمن معرفی تورات ( بخش استر ) بعنوان یک سند معتبر تاریخی می نویسد :

 می توان بخش اعتراف کتاب استر در توسل یهودیان به کشتار پوریم را، علی رغم تلاش مورخان مزدور کنیسه در انکار و سرپوش نهادن بر آن، به عنوان سند علت نابودی تمدن شرق میانه به زمان خشایارشا ارائه و مورد مداقه قرار داد ) ناصر پورپیرار در چهارشنبه هفدهم مرداد 1386 )

بدینگونه تاریخشناس همیشه ملهم ( الهام گیرنده ) ما برمی گردد سر سطر.

 و می فرمایند همانگونه که در تورات ذکر شده  پوریم در زمان خشایارشا اتفاق  افتاده است فلذا نتیجه می گیریم که زیاد هم نباید به سن ملکه استر گیر داد  و گفت:

واضح است كه در زمان خشايارشا استر بايد پير زني فرتوت شده باشد ، اما حضور او در دربار داريوش اول با عنوان ملكه موجه است ." (دوازده قرن سكوت ، بخش سوم ، ساسانيان ، قسمت سوم ، ناصر پورپيرار ، سال چاپ : مرداد84 ، صفحه140)

در زمان بندی تاریخی مورد ادعای تورات را هم که به قول پورپیرار سندی است مو به مو منطبق با حوادث تاریخی نباید هیچ شکی کرد:

همین جا بگویم که تورات به معنای آن فرو فرستاده ی نخستین الهی، در پایان حیات موسای پیامبر بسته می شود و آن کتاب ها که در ذیل تورات آمده، چنان که از نام مولفین آن ها، ارمیا و اشعیا و دانیال و استر و غیره برمی آید، روایت هایی از تاریخ قوم یهود پس از درگذشت موسی است، که به وجه حیرت آوری منضبط، منطبق با یافته های نوین باستان شناسی در شرق میانه و قابل استناد است. ( ناصر پورپیرار /اسلام و شمشیر (۱۳) مورخ ۱۷/۲/۸۵ )

و هرگز نباید گفت :

"در عين حال تورات مي كوشد گذر چنين حوادث تاريخي را به دوران خشايارشا فرزند داريوش منتقل كند ، اما حاضر كردن استر ، در دربار خشايارشا ، كه پيش تر از اسراي بابل معرفي شده بود ، آن هم به عنوان ملكه ي جوان ، زمان بندي تاريخي مورد ادعاي تورات را تخريب مي كند." (دوازده قرن سكوت ، بخش سوم ، ساسانيان ، قسمت سوم ، ناصر پورپيرار ، سال چاپ : مرداد84 ، صفحه140)

به راستی محققی از این پریشان گوتر کجای تاریخ یافت می شود؟

 او مدعی است یهودیان میلیونها !!!!! برگ اسناد در باره ی تاریخ ایران ساخته اند

تا بلکه کسی پی به ماجرای پوریم نبرد :

و پيوسته مي كوشد از ماجرای خيالي پوریم پیراهن عثمانی برای پوشاندن اهداف و نیات شوم خود بسازد. او از طرفی ادعا دارد كه یهودیان برای انتقام کشی از اقوام ممتاز شرق میانه با اجیر نمودن عاملین هخامنشی به نسل کشی ایشان پرداخته اند و پس از آن در پی 1200 سال سکوت در منطقه و برای از بین بردن هر گونه رد و نشانی از این جنایت بی سابقه، به تاریخ سازی و تولید سلسله های مجعول اشکانی و ساسانی پرداخته اند، و از طرف دیگر برای اثبات وقوع چنین حادثه هولناکی به تورات همان یهودیان جاعل و زیرکی استناد می کند که موفق به ایجاد دو سلسله قلابی با این همه کتیبه، سکه، بنا، و نقش و نگار شده اند !!!

حال باید پرسید چگونه می توان پذیرفت و باور داشت که این یهودیان ِ سلمان، زرتشت، مزدک، مانی، بابک، ابومسلم خراسانی و یعقوب لیث ساز، پاسارگاد ساز، شاهنامه ساز، زبان پهلوی ساز، کتیبه ساز، سکه ساز، نقش رجب و نقش رستم و تنگ چوگان ساز با این همه درایت و استعداد و وقت و هزینه ای که (به تصور پورپيرار) برای رسیدن به هدف شان به خرج داده اند، از حذف ماجرای پوریم از کتاب دینی خویش، كه به قول پورپيرار موجب رسوايي و نشانه خونخواري آنان است، غافل و ناتوان مانده اند !"